Excelleren en presteren, dat zijn waarden waar het tegenwoordig om lijkt te draaien. Je bent al snel niet goed genoeg in wat je doet en wie je bent.
Het komt bij mij over als een verlate en extreme maatschappelijke over-correctie voor de wat meer ontspannen jaren 60 en 70. We zijn van het ene uiterste naar het andere gegaan.
Dus misschien is het tijd om wat meer naar het midden te bewegen, naar een ontspannen vorm van jezelf zijn in verbinding met jezelf en de mensen om je heen, in plaats van constant te streven naar een vorm van perfectie die vooral waardevol lijkt te zijn voor ons ego.
Om dat te bereiken, mogen we best een tandje minder zetten. Dat perfecte huis, die perfecte baan, de beste opleiding volgen, de perfecte partner… leuk voor op Instagram, maar het is niet waar het leven werkelijk om draait wat mij betreft.
Hiernaar streven is ook een uitstekende manier om ons weg te houden van wie we van nature zijn en wat we werkelijk willen. En ook is het druk-druk-druk syndroom een goede manier om niet alles te hoeven voelen.
Mijn uitnodiging aan jou is daarom: leg de lat wat lager.
Als je minder moet van jezelf, dan komt er weer ruimte en tijd. En met meer ruimte en meer tijd, kom je meer tot rust en kan jij ook beter aanvoelen wat belangrijk voor jou is. Je kan daardoor veel bewuster kiezen hoe je je leven wilt inrichten op een manier die beter bij jou en jouw waarden past.
Daar word je als mens een stuk gelukkiger van en geeft je leven veel meer diepgang en voldoening. Daarnaast, kan je ook contact maken met gevoelens die misschien niet zo prettig zijn en die ook een rol spelen in jouw leven, om ze echt eens aandacht te geven.
Onderzoek eens voor jezelf waar jouw lat ligt. Zet hem wat lager. Misschien kom je zelfs tot de conclusie dat je die lat helemaal niet wilt bereiken. Ik ben benieuwd naar wat je ontdekt voor jezelf als je dat doet.