Afgelopen week was er weer een aflevering van het tv-programma ‘Wie is de Mol?’. Voor wie niet weet waar dit over gaat: een groep bekende mensen reist samen naar een ander land, en één van hen wordt aangewezen als de ‘Mol’. Niemand in de groep weet wie de Mol is (behalve de Mol zelf natuurlijk), en het doel is om aan het eind van de reeks afleveringen de Mol te ontmaskeren. Tijdens iedere aflevering moeten de deelnemers allerlei opdrachten samen uitvoeren, terwijl de Mol hen probeert te misleiden en voorkomt dat er te veel geld wordt verdiend. Aan het eind van elke aflevering moeten de deelnemers een test doen over wie zij denken wie de Mol is, en degene met de minste punten valt af.
Zo viel er deze keer weer een deelnemer af en bij een nabeschouwing in een ander programma gaf hij eerlijk toe dat hij op het moment dat hij de groep moest verlaten totaal niet kon voorstellen dat hij fout zat. Hij was volledig overtuigd van zijn gelijk. Hij vertelde ook eerlijk dat dit maar weer eens bewees dat hij best wel last heeft van chronische zelfoverschatting.
Naar zichzelf kijken
Wat ik hierin zo interessant vond, is dat hij kennelijk met niet al te veel zelfkennis in de wedstrijd zat. Dat bleek dan ook de reden te zijn voor zijn eliminatie. Had hij meer rekening gehouden met zijn eigen valkuilen, dan leek hij me wel iemand die de finale had kunnen halen. Maar dat inzicht kwam voor hem pas achteraf.
Mijn eigen zelfkennis
Na al mijn jaren in persoonlijke ontwikkelingsland, durf ik wel te stellen dat mijn zelfkennis redelijk goed is. Waar ik echter nog in kan groeien, is handelen naar die zelfkennis. Zo weet ik ondertussen wel, door schade en schande, dat ik bovengemiddeld gevoelig ben voor stress. Tegelijkertijd is er een deel in mij dat ambitieus is en een groot doorzettingsvermogen heeft. Die twee dynamieken samen vormen niet altijd de meest gezonde combinatie.
Terugkijken
De afgelopen zes en een half jaar heb ik met enorm veel plezier NLP opleidingen gegeven, en dat voelde me ook als gegoten. Ik herinner me dat ik al vroeg het gevoel had eindelijk mijn passie gevonden te hebben – ik voelde me als een vis in het water.
Maar de andere kant van de medaille was dat het ook veel stress opleverde. Het vinden van voldoende deelnemers vóór de start van iedere opleiding legde flinke druk op me. De afgelopen twee jaar waren wel heel uitdagend wat dat betreft. Ook de lange dagen voor de groep staan waren eigenlijk te veel voor me. Maar ik had het er graag voor over, omdat het me zoveel vervulling en plezier gaf.
Eerlijk zijn naar mezelf
Afgelopen week moest ik tot de conclusie komen dat het plaatje niet meer klopte. Ik werd elke dag met stress wakker en kon me niet meer ontspannen. Ik wilde zo graag dat het zou lukken. Maar ondanks al mijn inspanningen was het me niet gelukt om de aanstaande NLP Practitioner groep gevuld te krijgen.
Ik realiseerde me dat ik tegen de stroom in aan het zwemmen was en dit deed mij geen goed. Ik moest onder ogen zien wat ik diep van binnen al wist, maar niet wilde erkennen: door de stressgevoeligheid van mijn lichaam zijn er limieten aan wat ik aankan en kan dragen, en dat heeft zo z’n consequenties. Eén van die consequenties is inzien dat wat ik probeerde van de grond te krijgen, een goedlopende trainingsonderneming, voor mij een paar treden te hoog gegrepen was.
Omgaan met een nederlaag
Dit toegeven voelde als een nederlaag. Vandaar dat ik toch maar bleef doorgaan, in de hoop dat het me uiteindelijk wel zou lukken. Maar hoe ik me lijfelijk begon te voelen was al aanwijzing genoeg om te weten dat dit niet houdbaar zou zijn. Hieraan toegeven was moeilijk. Ik moest het gaan inzien, erkennen en er consequenties aan verbinden.
Daarom heb ik, tot mijn grote spijt, besloten om voorlopig te stoppen met het geven van NLP opleidingen. Het heeft me enkele weken gekost om hier vrede mee te krijgen en ik heb er actief om moeten rouwen om het los te kunnen laten.
De gouden rand
Ondanks het gevoel van een nederlaag, zie ik de laatste zes en een half jaar als een heel mooi cadeau en ben ik dankbaar dat ik het heb mogen ervaren. Ik heb zo ongelooflijk veel geleerd over mezelf en anderen. Ik had het voor geen goud willen missen. En wie weet dat op een dag het toch weer mogelijk is.
Turn your shit into your gold
De coach met wie ik de laatste maanden heb gewerkt, heeft me door dit proces heen geholpen. De grote vraag die opkwam was: wat nu?
Tussen neus en lippen door zei ze: “Turn your shit into your gold.” Die uitspraak bleef hangen. Dus ben ik de laatste tijd gaan nadenken, en vooral gaan voelen, wat wel en niet bij me past op dit moment.
En op dit moment is mijn ‘shit’ (of goud) dat ik veel moeite heb met stress en daardoor mij snel overbelast voel. Ik ben hierin zeker niet de enige, dus langzaam ontstond bij mij het idee om hier iets mee te doen.
Mens, ken uzelf
Ik deel dit verhaal om aan te geven hoe belangrijk het is om jezelf te kennen en daar ook naar te leven. Dat eerste is voor heel veel mensen al uitdagend genoeg, en daardoor komen ze überhaupt nooit aan dat tweede. Met al mijn kennis en ervaring op het gebied van persoonlijke ontwikkeling blijft het voor mij ook uitdagend. Niets menselijks is mij vreemd.
Mijn vraag aan jou is: Hoe goed ken jij jezelf? Volledig? Helemaal niet? Misschien een beetje?
Mag ik je uitnodigen om hier eens bij stil te staan?
Jezelf beter leren kennen
Wat zou jij kunnen doen om jezelf nog beter te leren kennen?
Misschien eens een boek hierover lezen? Een keertje bij iemand een workshop volgen? Misschien zelfs een training of opleiding gaan doen? Of wellicht een coach of therapeut inschakelen? Er zijn tegenwoordig mogelijkheden genoeg.
Waarom zou je dit doen?
Tja, dat is een goede vraag. Zoals ik in mijn vorige blogpost al schreef: de meeste mensen komen pas in actie als de pijn of ongemak die ze voelen zwaarder is dan de veronderstelde moeite die het zal kosten om te veranderen.
Een simpele stelregel waar je vanuit kunt gaan is dat als het nu niet goed gaat, en je blijft doen wat je altijd deed, dan raak je vanzelf steeds verder verwijderd van wat je echt wil en komt datgene wat je niet wil, steeds dichterbij. Het klinkt misschien als een open deur, maar ik geef het toch graag even aan.
Een andere keuze maken
Het alternatief is om heel bewust een keuze te maken om het anders te gaan doen. Kijk zo objectief mogelijk naar je leven en vraag jezelf oprecht af: zit ik op de juiste weg?
Als er zaken zijn die je niet bevallen, dan is het aan jou om daar verandering in aan te brengen. En dat hoeft niet gelijk heel groots, dat kan met kleine babystapjes, zolang je maar in beweging komt.
En waarom? Jammer dat een shampoo merk het een beetje cliché heeft gemaakt, maar het is wel waar: omdat je het waard bent! En daarnaast, voorkomen is altijd beter dan genezen.
Ik kan het je alleen maar aanraden: het pad van persoonlijke groei en ontwikkeling is een prachtige en leerzame reis. Je hebt maar één leven, dus maak er het beste van!
Mijn volgende hoofdstuk
Voor mij breekt nu een nieuw hoofdstuk aan. Ik ga me de komende tijd richten op (NLP) coaching bij stress, overbelasting en burn-out. En stilletjes van binnen voelt dat goed. Ik merk weer rust en ontspanning in mijn systeem. En zoals ik mezelf ken, is dat een goed teken.
Coaching
Is het tijd om eens oprecht naar jezelf en je eigen leven te kijken? Neem dan vooral contact op om te bespreken hoe ik je hiermee kan helpen.
Richard